Goedmaken van een inschattingsfout

Vorig jaar rond deze tijd was ik slachtoffer van een inschattingsfout. Nooit heb ik na een fout zo moeten boeten. Dit weekend krijg ik een herkansing op hetgeen waar het vorig jaar misging, de Ronde van Vlaanderen..

Over Vlaanderens mooiste zelf hoef ik eigenlijk niets meer te vertellen. Iedereen weet immers dat dit de koers is die al het moois uit Vlaanderen biedt. Voor mijzelf, als wielertoerist die alle kneuzenversies van de mooie klassiekers rijdt, was dit de kennismaking met de kasseien. Kasseien als rechte strook of als steile klim.

Tijdens trainingsritjes in het oosten van het land en de jaarlijks terugkerende toertocht van de Amstel Gold Race, dacht ik wel te weten wat kasseistroken waren. Fijn is het niet, stevig doortrappen en je bent er zo overheen.. dacht ik dus..

Ik was enkele kilometers onderweg na het vertrek uit Ninove en daar kwam de eerste kasseistrook.. Het ene moment denk je te weten wat een kasseistrook is en het andere moment kom je erachter dat in vergelijking tot Vlaanderen, de Nederlandse kasseistrook (althans degene die ik over ben geweest) eigenlijk maar een zacht, suf, zo goed als geasfalteerd weggetje is. De eerste meters over de Vlaamse kasseien waren een hel. Alles deed pijn, vooral mijn armen en mijn nek. Zitten ging ook niet lekker en je stond zowat stil. Hoe kon ik ooit denken dat kasseien best ok waren?

De pijnlijke eerste kennismaking duurde ruim 1,5 kilometer. Overal lagen bidons, fietspompen, zadeltasjes en alles wat maar van een racefiets kan vallen. Waar ik me tijdens het lijden zo over verbaasd hebt was de hoeveelheid bidons inclusief bidonhouder(!)

Uiteindelijk had ik enigzins door hoe ik het best over die kasseien kwam; handjes los op het stuur, niet nadenken, bijten en stoempen. Van mijn oom had ik gehoord dat je zo zwaar mogelijk moest staan om geen ellende te krijgen met je ketting. Overal op zoek naar gootjes en gras waar ik even kon ontspannen. Na elke strook is je nek stijver en heb je minder gevoel in je armen. Ik vond het verschrikkelijk!

Morgen ga ik met 2 vrienden wederom de toerversie van de Ronde fietsen. Beter voorbereid dan vorig jaar, fitter dan vorig jaar en met de waarheid van de Vlaamse kassei hoop ik genade te krijgen van de stroken. Ik vraag me serieus af of ik ooit met een lach naar een kasseistrook zal rijden. Morgen moet ik er weer aan geloven, zie het als boetedoening voor mijn inschattingsfout ;-)